Zo hebben we een lied, en zo weer niet

Het is zondagmorgen. En mijn Twitter timeline loopt vol met reacties over het ‘terugtrekken van het #Koningslied’. Nu weet ik niet precies hoe je een lied terugtrekt, want het is er inmiddels, met beeld en geluid. Maar goed. Op de Facebook-pagina van John Ewbank laat hij weten dat het klaar is. Hij heeft er genoeg van.

Ook nu weer zie ik via Facebook en YouTube veel reacties en vooral heel veel meningen. Dat is natuurlijk het sterke punt van ons allemaal: we hebben echt overal een mening over. We zijn allemaal de beste bondscoach, we hebben enorm verstand van de weersverwachtingen, we geven kundig advies over het Songfestival en nu weten we ineens veel van muziek. En meer specifiek; het Koningslied.

Het lied

Zoals we inmiddels allemaal weten, schreef John Ewbank het Koningslied in opdracht van de NPO en het Nationaal Comité Inhuldiging. Hij kreeg de medewerking van bijna vijftig populaire Nederlandse artiesten. Afgelopen vrijdag ging het nummer in première en sindsdien is de kritiek volop losgebarsten. “Het lied zingt niet makkelijk mee”. “De tekst is te moeilijk”. “Er zijn veel betere nummers”. Enzovoort, enzovoort. De stroom aan eerste reacties is duidelijk. De kritiek is in het begin heftig, maar wordt al snel heel persoonlijk. Bedreigingen. Scheldpartijen. Nare verwensingen tuimelen over elkaar heen via de social media netwerken.

Mag het ietsje minder?

Ik snap het niet zo goed. Ik ben geen bijzonder fan van het Koningshuis, ik vind het lied ook geen groot succes, maar om nou zo massaal te exploderen richting John Ewbank? Jammer trouwens dat John Ewbank zelf ook raar heeft gereageerd op sommige berichten… Maar nu terug naar het lied. Het is toch een project waarbij veel mensen hun best hebben gedaan om iets goeds te maken. Wat wij er als individuele landgenoten er van vinden is toch niet zo heel erg belangrijk? Hoe halen we het in ons hoofd om zo extreem te reageren? Waar gaat het mis? Is het nu echt nodig om (lekker veilig en anoniem) online zo ‘los’ te gaan? Hoezo social media?  Wat mij betreft is het duidelijk weer een voorbeeld van asociale media! Een beetje normaal gedrag onderling is toch niet te veel gevraagd. Toch?

Daar sta je dan

Wat me zorgen baart, is dat ook in mijn eigen sociale (?) netwerk veel reacties net zo heftig zijn als ik hierboven omschrijf. Ik heb de laatste dagen af en toe verbijsterd gekeken naar de teksten die ik van sommige vrienden, familie en andere bekenden voorbij zag komen. Ben ik dan echt één van de weinigen met deze mening? Het idee was (is?) toch om rondom het Koningslied een Oud-Hollands-meezing-feestje te organiseren? Sta ik straks in mijn eentje in Ahoy in Rotterdam op 30 april? Daar sta ik dan.